Borzęta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borzęta
wieś
Ilustracja
Kościół w Borzęcie
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

myślenicki

Gmina

Myślenice

Liczba ludności (2022)

1763[2]

Strefa numeracyjna

12

Kod pocztowy

32-400[3]

Tablice rejestracyjne

KMY

SIMC

0327416

Położenie na mapie gminy Myślenice
Mapa konturowa gminy Myślenice, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Borzęta”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Borzęta”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Borzęta”
Położenie na mapie powiatu myślenickiego
Mapa konturowa powiatu myślenickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Borzęta”
Ziemia49°51′43″N 19°58′47″E/49,861944 19,979722[1]

Borzętawieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Myślenice.

W latach 1954–1960 wieś należała i była siedzibą władz gromady Borzęta, po jej zniesieniu w gromadzie Myślenice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Pod względem geograficznym wieś znajduje się na Pogórzu Wielickim nad Jeziorem Dobczyckim[4]. W lesie nad tym jeziorem (na przedłużeniu ulicy Kazimierza Wielkiego) znajduje się kilka piaskowcowych skał, na których uprawiana jest wspinaczka skalna i bouldering: Nowe Skały, Ruchliwa, Stare Skały, Nosek, Sąsiadka, Sąsiad[5].

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Borzęta[6][7]
SIMC Nazwa Rodzaj
0327422 Brzeg część wsi
0327439 Gościniec część wsi
0327445 Panusiówka część wsi
0327451 Przylesie część wsi
0327468 Przymiarek część wsi
0327474 Tyrol część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś została założona przez wójtów myślenickich przed 1364 roku, z którego to roku pochodzą informacje o istnieniu tu sołtysostwa. Było ono w posiadaniu wójtów z Myślenic. Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego[8]. Wchodziła w skład klucza myślenickiego, stanowiącego uposażenie kasztelanów krakowskich[9].

Nazwa Borzęta pochodzi prawdopodobnie od imienia o takim brzmieniu, bardzo popularnego w średniowieczu. Pierwotna nazwa wsi brzmiała Borzanca – osada położona na górze Borzanta (obecnie Borzęcka Góra). W 1325 roku wchodziła w skład parafii w Myślenicach. Od roku 1364 była własnością Spytka Jordana, który w roku 1557 podarował ją, wraz z kilkoma innymi okolicznymi wioskami kasztelanii krakowskiej. W skład tych dóbr wchodziła do 1772 roku. W roku 1777, wraz z częścią kasztelanii krakowskiej, sprzedana została księżnie Franciszce z Krasińskich, żonie Karola, syna Augusta III Sasa.Rozwijało się rzemiosło kamieniarskie, któremu zresztą zawdzięcza wieś ocalałe pamiątki przeszłości – kamienne figury przydrożne. Najstarszy jest posąg Matki Boskiej z 1795 roku, nmiejscowa, także kamienna Pieta z początku XIX w. pochodzą natomiast posągi Matki Boskiej Różańcowej, św. Antoniego Padewskiego – dzieło słynnej w okolicy rodziny kamieniarskiej Gubałów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 9486
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 84 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  5. Grzegorz Rettinger, Beskidy Zachodnie i Pogórze. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2019, ISBN 978-83-947825-2-8.
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. GUS. Rejestr TERYT.
  8. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2008, k. 1.
  9. Władysław Pałucki, Studia nad uposażeniem urzędników ziemskich w Koronie do schyłku XVI wieku, Warszawa 1962, s. 121.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]